Te BŁĘDY językowe doprowadzają do SZAŁU! Też je słyszysz lub popełniasz?

Często słyszymy ten błąd u lekarza. W języku polskim nie ma "doktóra". Nawet, jeśli zwracamy się do pani doktor. Poprawna forma to zawsze pan lub pani doktor.

Poszłem, bo miałem blisko, a poszedłem, bo było daleko. To oczywiście prześmiewcze wytłumaczenie, niezgodne z normą językową. Choć niektórzy twierdzą, że "co za różnica, jeśli i tak wiadomo, o co chodzi", to Rada Języka Polskiego jest innego zdania.

Ten błąd zdarza się pewnie niejednemu z nas i niejednokrotnie słyszeliśmy zdanie poprawiające: "Nie tam pisze, tylko tam jest napisane".

Poprawna forma to "w cudzysłowie". Łatwą do zapamiętania regułą jest, że słowo "cudzysłów" odmienia się tak samo jak "rów". Tym niemniej u niektórych budzić to może dziwne skojarzenia.

Można coś OBEJRZEĆ lub OGLADAĆ. "Oglądnąć" to błąd językowy wynikający z nieumiejętnego połączenia obu tych form.

Nie "ten pomarańcz", ale "ta pomarańcza". Niektórzy mylą rodzaj owocu, odmieniając go w rodzaju męskim. To błąd. Pomarańczę odmienia się tak samo jak mandarynkę.

Ubrać SIĘ w płaszcz lub kurtkę albo ZAŁOŻYĆ buty.

Nie można czegoś wziąść, bo braść też się nie da. Poprawna forma to oczywiście "wziąć".

Ten częsty błąd językowy wynika z ekonomii języka. Nie ma takiego wyrazu jak "wogle". Poprawna forma wymowy i pisowni to "w ogóle".

Poprawnie: "W każdym razie" lub "bądź co bądź".

Tautologia językowa, czyli powielenie znaczenia dwóch wyrazów stojących obok siebie. To tzw. "masło maślane". Coś albo odbywa się w danym czasie, albo w okresie. Te pojęcia są synonimami.

Częsty błąd wśród osób, które chcą zabłysnąć intelektualnie, używając wyszukanego słownictwa, ale nie do końca rozumieją jego znaczenie. Bynajmniej wzmacnia zaprzeczenie w wypowiedzi, przynajmniej - wskazuje możliwy do zaakceptowania zakres lub minimalną miarę czegoś.

Połowa nie może być większa albo mniejsza. Są zawsze dwie i każda jest taka sama.

Jeden z błędów językowych które słyszymy najczęściej. Zastanawiając się, czy można coś "włanczać", warto pomyśleć, czy istnieje coś takiego jak "włancznik". Odpowiedź przyjdzie szybko. A może nawet niespodziewanie.

Ten błąd językowy to tautologia, czyli konstrukcja językowa, gdzie poszczególne wyrazy powtarzają swoje znaczenie. Fakty są bowiem zawsze autentyczne, a coś autentycznego jest zawsze faktem.