i
Annę skazano na zesłanie do innej części Włoch, by zamieszkała z dala od terenów działania kamorry. Jednak przedkładając zaświadczenie lekarskie, iż cierpi na rzadką chorobę serca, która może być leczona wyłącznie przez specjalistów z kliniki w Afragoli, wykpiła się od zesłania, ponieważ sąd uwzględnił zaświadczenie, chociaż miejscowa klinika nie słynęła z żadnych szczególnych osiągnięć w leczeniu chorób serca i Czarna Wdowa mogła powrócić do przestępczej działalności. Klan Moccia kontynuował wendetę i mordował kolejnych członków rodu Giugliano. Za wszystkim stała pani Mazza, której pozycja po zamordowaniu Antonio Giugliano niepomiernie wzrosła. Anna i jej syn Angelo mieli w klanie bardzo silną pozycję, a Anna starała się ograniczać z czasem użycie broni, w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych kierowała rodziną, za jej sprawą interesy kwitły, szczególnie budownictwo oparte na zasadach mafijnych, czyli kupowanie przetargów, wyznaczanie wykonawców i podwykonawców. Klan Moccia wygrywał najważniejsze przetargi na prace budowlane, kontrolował wydobycie materiałów budowlanych w kamieniołomach, pośredniczył w zakupach terenów pod budowę. Lokalni politycy siedzieli u niej w kieszeni, żaden nie mógł nawet marzyć o karierze bez poparcia potężnej Czarnej Wdowy. Ona ustawiała wydawanie koncesji budowlanych.
Szczególnie bulwersująca była budowa szpitala w Afragoli, który miał powstać na kilku działkach, zakupionych wcześniej przez klany Moccia za bardzo niską cenę, jako grunty rolne. Potem odsprzedano ten teren gminie, już jako grunty budowlane za cenę wyższą o 600 procent!
Anna chodziła zawsze starannie ubrana, włosy miała ufarbowane na ognisty czerwony kolor, zawsze w czarnych okularach. Odzież i dodatki do niej pochodziły z najbardziej ekskluzywnych włoskich domów mody, do tego mnóstwo drogiej biżuterii.
Podczas przesłuchiwania przez policję dowiodła, że jest kogo się bać, kiedy w czasie przesłuchania polała sędziego żrącym płynem, a kilka dni później odkrył dziurę po kuli w oknie swojej sypialni.
Wszyscy czterej synowie Anny, Luigi, Angelo, Bruno i Antonio obrali drogę wyznaczoną przez rodzinną tradycję, robili karierę w mafii, zdecydowanie największe osiągnięcia w mafijnych kręgach miał Angelo, jeden z liderów Nuova Famiglia, który zmienił rodzinę nie tylko w kurę znoszącą złote jajka, ale również skuteczną maszynę do zabijania.
Listen to "KOBIECA twarz mafii - Camorra - mafia neapolitańska - Iwona Kienzler [audiobook]" on Spreaker.Signora Mazza zapisała się w dziejach mafii jako twórczyni strategii zwanej „odstąpieniem”, zainspirowanej zagrożeniem ze strony tzw. „skruszonych”, czyli mafiosów, którzy w zamian za złagodzenie kary, zgadzają się na współpracę z policją i odkrywają przed funkcjonariuszami wymiaru sprawiedliwości najbardziej strzeżone sekrety mafii. Anna Mazza wpadła na pomysł, dzięki któremu mafiosi mogliby wystąpić z organizacji i liczyć na łagodny wymiar kary, bez konieczności współpracy z policją. Odstąpienie było często stosowane przez brytyjski wymiar sprawiedliwości w przypadku członków IRA. Niegdysiejsi terroryści, którzy z różnych powodów chcieli opuścić ugrupowanie, mieli szansę publicznie ogłosić, iż dystansują się od uprzednio wyznawanej ideologii i przemocy, a jednocześnie nie musieli wyjawiać nazwisk innych członków ugrupowania, ani jego przywódców, mechanizmów zarządzania czy szczegółów na temat kont bankowych. Już sam akt skruchy wystarczył, żeby zapewnić sobie stosunkowo łagodny wymiar kary i polepszyć warunki odsiadki. Gdyby taki pomysł zastosować wobec pentiti, wyeliminowałoby to zagrożenie ujawnienia mafijnych tajemnic. Anna zaangażowała się całym sercem w rozpropagowanie tego projektu, ale nie cieszył się on zainteresowaniem ani wśród funkcjonariuszy wymiaru sprawiedliwości, co zresztą jest zrozumiałe, w końcu zeznania „skruszonych” ułatwiają walkę z przestępczością zorganizowaną, ani wśród klanów. Jej pomysłu nie udało się zatem wcielić w życie.
Czarna Wdowa miała także inny pomysł, który udało się jej wcielić w życie: chciała zbudować coś na kształt matriarchatu w kamorze. Chciała, aby władza znalazła się w rękach kobiet, zaś rola płci brzydkiej ograniczyłaby się do roli zbrojnego ramienia kamorry. Mężczyźni mogliby pełnić także rolę pośredników i byliby dopuszczani do kierowania interesami klanu wyłącznie w charakterze doradców. Wszystkie kluczowe decyzje byłyby w rękach płci pięknej, tak jak znajdowały się w wyłącznej gestii Anny. Nawet w roli ochroniarzy zatrudniała panie. Bez wątpienia największą karierę zrobiła jej osobista „dama do towarzystwa” Immacolata Capone, matka chrzestna córki Anny, Teresy. Zarówno ona, jak i inne kamorystki związane z klanem Moccia jeździły samochodami marki mercedes smart, zapewne wykonanymi na specjalne zamówienie i zaopatrzonym w kuloodporne zabezpieczenia. Zdaniem Saviano to właśnie dzięki Capone firmy należące do klanu Moccia zyskały pozycję lidera branży budowlanej na lokalnym rynku. Dziełem kobiety, współpracującej nie tylko z jednym z najważniejszych włoskich przedsiębiorstw specjalizującym się w robotach ziemnych, ale także z pewnym wysoko postawionym lokalnym politykiem, był działający perfekcyjnie system: wspomniany polityk rozpisywał przetarg, które wygrywał jakiś lokalny przedsiębiorca, niekoniecznie związany z kamorrą, a potem Immaculata podpisywała z nim umowę o podwykonawstwo. Nietrudno się domyślić, że przedsiębiorca nie miał wyboru i musiał się zgodzić. Kariera Capone w kamorrze skończyła się tragicznie w marcu 2004 roku, w samym centrum miasteczka Sant’Antimo, gdzie mieszkał jej ówczesny kochanek. Zabójcy dopadli ją na ulicy, pobiegli za nią i wpakowali jej kule w głowę.
Jej synowie skończyli w więzieniu, tak jak można było przewidzieć, a Czarnej wdowie sąd zakazał pobytu w rodzinnym mieście i osiedlania się w Neapolu. Przedsiębiorcza dama doskonale radziła sobie w Formii nieopodal Rzymu, dokąd się przeprowadziła i z całą pewnością nie zerwała z mafijną działalnością, skoro wkrótce po jej przeprowadzce lokalna policja odnotowała rekordowo wysoki wzrost przestępczości na swoim terenie. W 1993 roku, zgodnie z wyrokiem sądu przeniosła się do Codogné w prowincji Treviso, ale nie zamierzała tam spędzić reszty swojego życia, w końcu Czarnej Wdowie pozwolono na powrót do rodzinnego miasta. Wracała tam w glorii chwały, otoczona przez konwój swojej żeńskiej ochrony i witana entuzjastycznie przez mieszkańców miasta.
Panowanie Czarnej Wdowy zakończyło się w 2017 roku, kiedy poważnie zachorowała i znalazła się w szpitalu. Anna Mazza zmarła 25 września 2017 roku w klinice Villa dei Fiori w Acerra.
Iwona Kienzler – autorka serii książek o mafiach: „Al Capone i inni. Z dziejów mafii amerykańskiej”, „Borsellino i Falcone vs mafia sycylijska cosa nostra”, „Camorra, mafia neapolitańska”, „Bruderferajn, tajemnice wileńskich żydów”, „Pablo Escobar i mafia kolumbijska”.
Źródło: Anna Mazza – Czarna Wdowa z kamorry
